Zion National Park, dag 1

Vandaag hebben we de hele dag voor het Zion National Park, we gaan een hele dag wandelen, dus vanochtend stevig ontbeten, want we komen in het park geen Subway tegen, denk ik zomaar.

Om 8:10 uur hebben wij de shuttlebus genomen. die voor ons hotel stopt, naar de ingang van het park. Daar moet je overstappen op de shuttle die het park in gaat. Zion is een autovrij park en er wordt alleen maar met shuttlebussen gereden. Zo ‘s ochtends vroeg zijn de bussen dus propvol en wordt het staan en hangen voor je bij je uitstappunt bent.

Wij zijn bij Zion Lodge uitgestapt en hebben daar de Lower, Middle en Upper Emerald Pools Trail gelopen. Je steekt hier de Virgin River over en wandelt over een verhard pad. Na 1 kilometer kom je bij een waterval, eigenlijk was het een “waterdruppel”val, meer kwam er niet naar beneden.



Je loopt hier achterlangs en komt dan terecht bij de Lower Emerald Pool, ook dit pooltje had zijn beste tijd gehad. Vervolgens zijn we naar de Middle Emerald Pool gelopen en dit pooltje was ook niet meer wat het geweest is .
Hier zagen we een bordje trail staan, dus wij hier rechtsaf geslagen en naar boven geklommen, nu was dit geen klimmen maar klauteren. Ik had wel gelezen dat de route naar de Upper Pool rotsachtig was en dat je hier over rotsblokken moest klimmen, maar dit pad was wel heel steil en smal en we zagen geen mens, terwijl de Upper trail behoorlijk druk was. Na een halfuur omhoog geklommen te zijn, het zweet liep in straaltjes van mijn hoofd, die ondertussen de kleur van een tomaat had, zijn we maar omgedraaid. Het hele steile en rotsige pad weer naar beneden geklauterd, zegt Maarten ineens “Kijk hier rechts ligt een piepklein plasje”. Wij dachten dus dat we hier gewoon aan voorbij gelopen waren en we veel te ver waren gegaan. Niet dus, de trail naar de Upper Pool begint dus heel ergens anders. We waren even van het padje af.



Nadat we weer op het rechte pad kwamen, hebben we deze trail maar afgemaakt en zijn klimmend en klauterend naar boven gelopen. Je komt dan bij een wat groter pooltje uit, maar tsjonge wat was het druk hier, het leek de Lijnbaan op zaterdagmiddag wel. Ook al is het eind september het is heel druk hier, hoe druk moet het ‘s zomers dan wel niet zijn?


Upper Emerald Pool, met moeite foto kunnen maken waar niet te veel mensen op stonden.

Na hier even in de schaduw gezeten te hebben, zijn we weer teruggelopen en hebben onderweg de afslag naar de Kayenta Trail genomen. Deze trails samen zijn ongeveer 10 km lang, we hebben hier 2 1/2 uur over gedaan en hebben een hoogte verschil van totaal 128 meter afgelegd. Wel een tijd in de schaduw bij de Upper gezeten om even af te koelen.



Op een gegeven moment kwamen we een” volunteer” tegen, deze mensen werken op vrijwillige basis voor het park en daar raakten wij mee in gesprek. We vroegen haar welke wandeling nog meer mooi was en ze raadde ons de Hidden Canyon Trail aan. Dit leek ons wel leuk om te doen, ze vertelde ons dat je  een stuk omhoog loopt en dat je daarna door een schaduwrijke canyon wandelt, heel leuk volgens haar.

We hebben het geweten hoor. Deze trail begint bij de halte Weeping Rock en is 5,4 km heen en terug. Eerst klim je via steile switchbacks en via een in de rotswand gehakte trap omhoog, je gaat dus via een zigzag pad omhoog en dit pad stijgt heel erg snel en er komt voor je gevoel geen eind aan. Daarna wordt het pad een stuk smaller en op het smalste gedeelte, (50 cm en de afgrond naast je) hangen kettingen aan de muur waaraan je je vast kunt houden.

Deze trail eindigt bij de Hidden Canyon, je denkt dan dit is het, het zal wel wat gemakkelijker worden. Niets is minder waar, ook in deze Canyon is het klimmen en klauteren geblazen. We zijn een heel eind hierin gelopen tot we bij een heel groot rotsblok kwamen die de canyon afsloot. Aangezien we geen berggeiten zijn hebben we het hierbij gelaten en zijn terug gelopen.
We hebben over deze trail 2 1/2 uur gedaan, het hoogte verschil is 305 meter en dat is best pittig, want de stijging zit grotendeels aan het begin van de trail. Later lazen we dat dit een zgn. “strenuous” wandeling was, pittig dus, maar het was wel een geweldig mooie wandeling om te doen.
We lopen deze vakantie voor het eerst met zgn. hikingpools oftewel wandelstokken, gelukkig maar, want met al dat klimmen en klauteren kan je wel en steuntje gebruiken en het belast de knieën wat minder.


Behoorlijk steil, klimmen en klauteren


Uitzicht van bovenaf

Hierna hebben we de pijp aan Maarten gegeven en zijn we terug gegaan naar ons hotel, waar we rond een uur of vier aankwamen, waarna we heerlijk in de hottub hebben gezeten om onze spieren even te verwennen, want die hebben heel wat te verduren gehad vandaag. Het was ook maar goed dat we genoeg water meegenomen hadden, ruim twee liter per persoon, want er heerst hier een soort hittegolf, het is hot, hot, hot, hot. Je kan hier in het park wel op diverse punten je water bijvullen.

Temperatuur, meer dan 30 graden en zon.

Gereden: 0 km. (alleen in de shuttlebus)